Helena Halborn's Memoir
Helena Halborn with her children, several of her grandchildren, and her caregiver, on her 99th birthday.
Introduction
Helena Halborn was born in Łódź, Poland on November 15, 1905 and died in Israel on October 21, 2008, just weeks before her 103rd birthday. Her memoir of her family and her escape to Russia following the Nazi invasion of Poland in 1939 was published as an appendix in our book, The Halborns - Ancestors - Immigrants - Survivors.
Her words helped us understand her family and her life in 1930s Łódź, before the Holocaust. It contributed to what we know about how some family members escaped the Nazis and how they lived under Soviet rule, in a remote village in Uzbekistan.
Helena completed a short, second part of her memoir sometime during the 1990s, when she was over 90 and living in Israel along with her family — a family which by that time had expanded to include children, grandchildren and great grandchildren.
The second memoir, titled Memories of my Grandparents and their Siblings, was recently located by Helena’s daughter, Vickie Nakash. The memoir was written in Polish and has been translated into English by Helena’s great grandnephew, Kuba Rogowski. Roman Weinfeld, Helena's grandnephew corrected this introduction and helped with photographs and organization.
We are grateful to Helena for her words and for the information she has provided about our ancestors. We also thank Vickie, Roman and Kuba for making Helena's words and these photographs available to all of us.
Helena Halborn, 1927.
Wspomnienia o Rodzicach moich Rodziców i ich Rodzeństwie (Memories of my Grandparents and their Siblings)
Przed kilku laty napisałam o moim Domu Rodzinnym. Dziś pragnę wspomnieć o Rodzicach moich Rodziców. Czy mi się uda?
A few years ago, I wrote about my family home. Today I wish to remember my parents’ parents. Will I succeed?
Pamięć, to wspaniały dar ale po upływie kilkudziesięciu lat twarze bliskich nam osób zacierają się, fakty i wydarzenia bledną, a te które w swoim czasie były ważne i bardzo ważne, tracą, jeśli można się tak wyrazić, swój „ciężar właściwy”.
Memory is a great gift, but after a few decades the faces of those close to us are blurred, facts and events fade, and those which in their time were important and very important lose their "specific gravity" if you will.
I tak – jak wyglądali i jak się nazywali rodzice mojej Matki? Nawet w najmniejszych zakamarkach pamięci nie mogę ich znaleźć… A przecież przychodzili do swych wnuków, bawili się z nimi, opowiadali bajki cudowne i czarowne, może nawet bardziej atrakcyjne niż „o złotym smoku” i „szklanej górze”. A dzieci zasypiały w słodkim marzeniu…
And so - what did my mother's parents look like and what were their names? Even in the smallest recesses of my memory I can’t find them ... And yet they visited their grandchildren, played with them, told them wonderful and enchanting fairy tales, perhaps even more enticing than those of the "golden dragon" and "glass mountain". And the children drifted off to sweet dreams. . .[stories from Eugene Oniegin, a verse novel by Alexander Pushkin]
No cóż. Lata dziecinne szybko mijają, i, jak mówi wielki pisarz i poeta rosyjski Aleksander Puszkin „już ich dawno, dawno nie ma”.
Well then. Childhood years pass quickly, and, as the great Russian writer and poet Alexander Pushkin once said, "they’ve been gone for a long, long time”.
Moja Matka miała cztery siostry i brata. Najstarsza z nich – Chasia, mieszkała w Tomaszowie Mazowieckim. Była trochę „przy kości” i miała długie, czarne włosy. Jej mąż Szmul Bornsztajn. Mieli jedną córkę, Annę. Ciotka chodziła, opierając się na lasce.
My mother had four sisters and a brother. The eldest - Chasia, lived in Tomaszów Mazowiecki. She was a bit "chubby" and had long black hair. Her husband was Szmul Bornsztajn. They had one daughter, Anna. My aunt walked while leaning on her cane.
Druga siostra – Bronia vel Brunia. Jej mąż Wolf Lustberg zmarł na skutek paraliżu. Mieli dwóch synów: Szmulka i Kubę (Szmulek był starszy). Bronia mała gruźlicę. W owych czasach była to choroba nieuleczalna.
The second sister - Bronia a.k.a. Brunia. Her husband, Wolf Lustberg, died of paralysis. They had two sons: Szmulek and Kuba (Szmulek was older). Bronia had tuberculosis. In those days it was an incurable disease.
Pamiętam dzień, kiedy po smutnym obrzędzie pogrzebowym – rodzice moi wprost z cmentarza przywieźli kilkunastoletnich chłopców do naszego mieszkania. Ich pobyt u nas nie trwał długo. Może kilka tygodni, a może kilka miesięcy. Któregoś dnia a może którejś nocy zniknęli… Nie dali żadnego znaku o sobie. Dokąd poszli i dlaczego opuścili swój drugi dom rodzinny, pozostaje tajemnicą. W stołowym pokoju wisiała oszklona fotografia Lustbergów na ciemnym tle, o powierzchni ok. 20 cm.
I remember a day when, after a sad funeral service, my parents brought the teenage boys to our apartment straight from the cemetery. Their stay with us didn’t last long. Maybe a few weeks, or maybe a few months. One day or maybe one night they disappeared ... They left no clues. Where they went and why they left their second home remains a mystery. In the dining room hung a glass-framed photo of the Lustbergs on a dark background, about 20 cm in area.
[Note: Roman Weinfeld writes: "I partly found out what happened to the Lustberg boys. Szmulek (Samuel) died in France in 1931. I found a note about him in one of French newspapers. Kuba (Jakub Szymon) married in 1928 and died in 1937. His wife and the only son Włodzimierz died in Holocaust.]
Dwie siostry mojej Matki: Klara i Helena rozstały się z życiem w kwiecie wieku dwudziestu kilku lat. Ja i starsza ode mnie o kilka lat siostra Klara dostałyśmy Ich imiona. Mówiono, że były bardzo ładne i moja siostra Klara była bardzo podobna do swej Imienniczki.
Two of my mother’s sisters: Klara and Helena lost their lives in their prime at twenty-something years-old. My sister Klara, who was older than me by a few years, and I got their names. It was said that they were very pretty and my sister Klara was very similar to her namesake.
Brat Matki – Salomon – był średniego wzrostu, szatyn, bardzo podobny do Matki. Jego żona – Róża. Dzieci nie mieli. Dość często do nas przychodzili i Salomon grał z ojcem w karty.
My mother's brother - Salomon - was average height, chestnut brown hair, very similar to my mother. His wife – Róża (Rose). They didn’t have children. They visited us quite often and Salomon played cards with my father.
I tyle o Rodzinie mojej Matki.
And that’s it for my mother’s family.
Część II-gą moich wspomnień – t.j. o Rodzicach i Rodzeństwie mego Ojca, napiszę po krótkiej dygresji na temat pamięci.
I’ll write part II of my recollections - i.e. about my father's parents and siblings, after a brief digression about memory.
I tak: w Warszawie od roku 1935 wychodził tygodnik satyryczny „Szpilki”. W maju 1971 redakcja tygodnika wpadła na dowcipny pomysł zaproszenia do powtórnego zdania egzaminu maturalnego osób, które ten egzamin zdawały przed kilkudziesięciu laty.
And so: the satirical weekly Szpilki was published in Warsaw from 1935. In May 1971, the editors of the weekly came up with the humorous idea of inviting people to re-take the secondary school exit exams they wrote decades ago.
W tym powtórnym egzaminie dojrzałości zgodziło się wziąć udział 7-dmiu profesorów m.in. geograf – prof. dr Jerzy Kondracki, ekonomista – prof. dr Edward Lipiński, dyr. Muzeum Narodowego prof. Stanisław Lorentz oraz inni wybitni naukowcy.
Seven professors agreed to take this second matriculation exam, among others a geographer - Prof. Dr. Jerzy Kondracki, an economist - Prof. Dr. Edward Lipiński, the director of The National Museum - Prof. Stanisław Lorentz, as well as other prominent scientists.
Egzamin dojrzałości odbył się w lokalu „Szpilek”. Został on przeprowadzony z całą powagą i surowością. Egzaminatorami byli zacni pedagodzy z liceum im. Stefana Batorego w Warszawie.
The secondary school exit exam took place in the Szpilki offices. It was administered with all seriousness and severity. The examiners were distinguished teachers from Stefan Batory Secondary School in Warsaw.
Egzamin z matematyki zdało tylko dwóch „maturzystów”. Prof. Lorentz skarżył się, że kiedy zdawał maturę przed 55 laty, „takich trudnych pytań nie było”.
Only two "secondary school graduates" passed the math exam. Professor Lorentz complained that when he wrote the exam 55 years ago, "there were no such difficult questions”.
Dziś trudno powiedzieć, czy zadania w owych czasach były rzeczywiście łatwiejsze, faktem jednak jest, że sinusy i kosinusy są „lżej strawne” dla młodzieży w wieku 18 – 20 lat aniżeli dla osób w wieku lat 70… Były również trudności przy zdawaniu biologii i geografii. Jeśli chodzi o historię, to jeden z prof., zamiast podać przyczyny I-szej wojny światowej szeroko się rozwodził o przyczynie II wojny światowej … więc nie na temat.
It’s difficult to say now whether the questions in those days were actually easier, but the fact remains that sines and cosines are "more easily digestible" for young 18 to 20 year-olds than for 70 year-olds... They also had trouble passing biology and geography. When it came to history, one of the professors, instead of outlining the causes of the First World War, expatiated on the causes of World War II ... so off topic.
Wszyscy zdający otrzymali świadectwa. Ta wspaniała i jedyna w swoim rodzaju impreza zakończyła się wspólną fotografią, wręczeniem kwiatów i podziękowaniem prof. Lorentza w imieniu zdających.
All test takers received their certificates. This wonderful and one of a kind event ended with a group photo, the handing out of flowers, and thanking Prof. Lorentz on behalf of the candidates.
Oto przykład jak ucieka pamięć wraz z latami.
This is an example of how memory flees with the years.
Przechodzę do drugiej części moich wspomnień t. j. o Domu Rodzinnym mojego Ojca. Rodzina mojego Ojca była nieco liczniejsza aniżeli Matki. Ojciec miał trzy siostry i czterech braci.
I’m moving onto the second part of my recollections, that is, about my father's family home. My father's family was somewhat larger than my mother’s. Father had three sisters and four brothers.
Rodzice: Matka – Jetka, Ojciec – Jecheskiel.
Parents: Mother – Jetka, Father - Jecheskiel.
Dziadek mój był wysokiego wzrostu i miał siwą brodę. Byłam jeszcze dzieckiem, kiedy do nas przychodził. Pamiętam, jak z trudem otwierałam jego zaciśniętą dłoń. Któregoś dnia pochwaliłam się przed nim, że wiem, jak się nazywa sól po żydowsku. – No jak? … – Pieprz.
My grandfather was tall and had a grey beard. I was still a child when he was visiting us. I remember how hard it was trying to open his clenched fist. One day I boasted to him about knowing the Jewish (Yiddish?) word for salt. – What is it? ... – Pepper.
W wieku 86 lat Dziadek pojechał do Bułgarii (Sofii) do syna swego, Benia. Ojciec miał żal o to, że wyjechał i z nami się nie pożegnał. Po pewnym czasie Dziadek przysłał list, w którym przeprasza, że nie przyszedł się pożegnać, ale było mu przykro.
When he was 86, my grandfather went to visit his son, Benio, in Bulgaria (Sofia). My father regretted that he left without saying goodbye. After some time, my grandfather wrote a letter in which he apologized for not bidding us farewell, but he was sorry.
Siostry: Najstarsza siostra Luba, z zawodu krawcowa. Mąż jej – Henryk Masser, pochodził z Niemiec, urzędnik. Mieli syna – Jerzyka. Po wyjściu za mąż, ciotka nie pracowała więcej zawodowo.
Sisters: The eldest sister Luba, a seamstress by profession. Her husband – Henryk Masser, was from Germany, a clerk. They had a son – Jacob. My aunt no longer worked professionaly after she got married.
Druga [siostra] z kolei – Emilia – Milka. Z męża Rozenfarb. Rozwódka. Wychowywała córkę Jadzię. Ciotka miała mały sklep ze słodyczami przy ul. Piotrkowskiej w Łodzi. Sklep dawał marne dochody i przed świętami B. N. sprzedawała na rynku świecidełka na choinki. Mimo złego stanu materialnego, była zawsze wesoła i dowcipna.
The second (sister) in turn – Emilia – Milka. Her married name was Rozenfarb. Divorcée. She raised her daughter Jadzia. My aunt had a small store with sweets on Piotrkowska Street in Łódz. The store gave a paltry income and before Christmas she sold trinkets in the market. Despite her poor financial situation, she was always cheerful and witty.
III-a siostra Pola. Jej mąż Leon Frydman. Mieli jedno dziecko – Jerzyka. Pola również zajmowała się krawiectwem. Leon i syn jego ocaleli w czasie hitlerowskiej pożogi, Pola natomiast zginęła w obozie.
The third sister Pola. Her husband Leon Frydman. They had one child – Jerzy. Pola was also a seamstress. Leon and his son survived the times of Hitler’s inferno, Pola however, died in the camp.
W r. 1970-tym, będąc już w Izraelu, otrzymałam adres Leona (mieszkał w N. Yorku). Napisałam do Niego. Odpisał w szybkim czasie i przyrzekł, że nas odwiedzi. Jednak odpowiedzi na mój powtórny list nie otrzymałam.
In 1970, being by that time in Israel, I obtained Leon’s address (he lived in New York). I wrote to him. He wrote back in short time and promised that he would visit us. However, I didn’t receive a response to my follow-up letter.
Bracia – Stanisław. Nie jestem pewna, ale mam wrażenie, że jedno oko miał szklane. Był ożeniony z córką właściciela składu aptecznego w Łodzi – [o nazwisku] Wolman (ul. Zawadzka). Zdaje się, że rozstał się z żoną. Zajmował się sprzedażą artykułów kosmetycznych.
Brothers – Stanisław. I’m not sure, but I have a the impression he had one glass eye. He was married to the daughter of a pharmacy owner in Łódz – [maiden name] Wolman (Zawadzka Street). Seems like he and his wife separated. He dealt in the sale of cosmetics.
Henio – b[ardzo] wesoły i dowcipny. Zwykle mawiał o sobie, że jest redaktorem gazety „zdechł pies”. Żona Henia pochodziła z Persji. Któregoś dnia z Nią przyszedł. Była to kobieta tęga.
Henio – very cheerful and witty. Often spoke of himself as being the editor of the newspaper “The Dog Died”. Henio's wife was from Persia. He came one day with her. She was a stout woman.
Beni. Muszę się teraz cofnąć o kilkadziesiąt lat t.j. do okresu I Wojny Światowej. Rok 1914 – 18. Beni wraz ze swoim bratem Natanem opuścili któregoś dnia dom Rodziców. Trudno mi właściwie napisać, kiedy to właściwie było, gdzie ich szukać i jak w czasie działań wojennych? Można sobie tylko wyobrazić zmartwienie i niepokój całej Rodziny. Przez cały okres wojny obydwaj uciekinierzy nie dali zupełnie znaku życia o sobie.
Beni. I have to go back now by a few decades, that is, to the time of the First World War. The years 1914-1918. Beni and his brother Natan left their parents’ home one day. It’s hard for me to write when this actually occurred, where and how to look for them, and how during the war? One can only imagine the worry and anxiety of the whole family. Throughout the whole duration of the war, neither runaway let us know they were even alive.
Dopiero po wojnie – może w 1918 roku, a może w 1920ym nadszedł list od Benia. Pisał, że dobrze mu się powodzi, pracuje w Międzynarodowym Tow. Transportowym Schenker i Ska, że się ożenił i niebawem przyjedzie.
Only after the war – maybe in 1918, or maybe in 1920 did a letter arrive from Beni. He wrote that he was doing well, that he was working for the international transport company Schenker and Co., that he got married, and will soon visit us.
I tak w miejsce niepokoju nastąpiła radość i oczekiwanie.
And so, worry was replaced by joy and anticipation.
Pamiętam, gdy po raz I-szy przyjechał Beni do nas ze swą żoną Riwą.
I remember the first time Beni came to visit us with his wife Riwa.
Kilka słów o małżeństwie Benia, które miało podkład bardzo romantyczny. Beni miał b. ładny charakter pisma. Słowa spod jego pióra robiły wrażenie drukowanych. On też m.in. załatwiał korespondencję swej Firmy, jako że maszyny do pisania były wówczas nieznane. Tym charakterem pisma zainteresowała się urzędniczka bratniej F-my w Berlinie. Firma miała swoje przedstawicielstwo prawie we wszystkich stolicach Europy.
A few words about Beni’s marriage, which had a very romantic foundation. Beni had very pretty handwriting. Words from his pen seemed as though they were type-written. He also took care of correspondence for his company, as typewriters were unknown at the time. The clerk from a sister company in Berlin took particular interest in this handwriting. The company had representative offices in nearly all the European capitals.
Rozpoczęła się oprócz handlowej także korespondencja osobista. Korespondencja doprowadziła do spotkania, a po spotkaniu z kolei do małżeństwa. Dzieci nie mieli.
They began writing personal letters in addition to business correspondence. Correspondence led to a meeting, and after meeting in turn marriage. They didn’t have children.
Wróćmy teraz do naszych gości. Riwa b. ładnie śpiewała. Między innymi balladę p.t. „Sonia” (po niem.). Jej treść: mąż śmiertelnie zranił nożem przyjaciela swej żony. Zostaje zesłany na Syberię i tam wśród śnieżnych zamieci wspomina z tęsknotą swą żonę, którą b. kochał. Pieśń ta bardzo się nam podobała, kupiłyśmy nuty, i moja siostra często ją grała. Do dnia dzisiejszego pamiętam tę pieśń w całości.
Let’s return to our guests. Riwa sang very nicely. Among others a ballad called “Sonia” (in German). Its content: A husband mortally wounded his wife’s friend with a knife. He gets sent to Siberia, and there, among the blizzards, he lovingly reminisces and longs for his wife, whom he loved very much. We liked this song very much, we bought the notes, and my sister played it often. To this day I remember this song in its entirety.
Godnym uwagi jest również poczęstunek, który Matka moja przygotowała. I tak: były szprotki w oliwie i chleb „pumpernikel” smarowany masłem i obłożony żółtym serem. Ser był pokrojony na małe kawałeczki. Czy było coś jeszcze? Nie pamiętam. Może herbata. To był dla nas wtedy luksus w kwadracie. Ja zabierałam do szkoły „chleb komitetowy” (czarny, gliniasty i kwaśny) smarowany twarożkiem. Czasem zabierałam biały, suchy (smakował jak ciasto). Bywało też, że „sama się częstowałam” śniadaniem mojej koleżanki (Lola W.), z którą razem siedziałam. Jej ojciec był właścicielem tkalni przy ul. Zawadzkiej w Łodzi. Gdy Lola wychodziła na przerwę, sięgałam do jej schowka i z apetytem zjadałam biały chleb z gęsim smalcem i kiełbasą albo z masłem i wędzonym śledziem. To miało smak fantastyczny. Gdy Lola wracała i widziała mnie z tym „poematem” w ręku – goniła po całej klasie i groziła, że więcej nie będzie mi rysowała, ale rysowała. Ja pod tym względem byłam „nogą”.
It is also worth mentioning the refreshments which my mother prepared. And so: there were sprats in olive oil, and pumpernickel bread spread with butter and topped with yellow cheese. The cheese was cut into small pieces. Was there anything else? I don’t remember. Maybe tea. For us this was luxury squared. To school I would bring “committee bread” (black, clayey, and sour) spread with quark. Sometimes I would bring white, dry bread (it tasted like cake). On occasion I would “help myself” to my friend’s breakfast (Lola W.), with whom I sat. Her father was the owner of a weaving mill on Zawadzka street in Łódź. When Lola went outside for recess, I would reach into her cubby and eagerly ate white bread with goose lard and sausage or butter and smoked herring. It had a fantastic taste. When Lola returned and saw me with this “masterpiece” in my hands – she would chase me around the whole classroom and threatened that she wouldn’t draw for me anymore, but she drew. In that regard I was completely inept.
Jeśli chodzi o Benia, to przyjeżdżał jeszcze dwa, trzy razy do Łodzi. Po raz ostatni widziałam go 1 rok lub 1,5 przed wybuchem IIej wojny światowej. Zaprosił całą Rodzinę do restauracji na kolację. Mieściła się ona przy ulicy Piotrkowskiej. Zdaje się, że nazywała się „Tivoli”.
As for Benia, he came two or three more times to Łódź. The last time I saw him was 1 or 1.5 years before the outbreak of the second world war. He invited the whole family to a restaurant for dinner. It was located on Piotrkowska street. I believe it was called “Tivoli”.
Natan. Zupełnie go sobie nie przypominam. Po śmierci matki napisał list kondolencyjny czerwonym atramentem (po niemiecku). Wiem, że mieszkał przez pewien czas w Konstantynopolu. Podobno powodziło Mu się gorzej niż Beniowi. Ożenił się i mieli dwóch synów.
Nathan. I have no recollection of him. After mother’s death he sent a condolence letter written in red ink (in German). I know that he lived in Constantinople for some time. Apparently he was worse off than Beni. He got married and they had two sons.
Ci chłopcy to obecnie starsi panowie, którzy przed kilkudziesięciu laty założyli własne rodziny. Mają dorosłe dzieci i mieszkają obecnie w Izraelu. Są to Dov i Arie. Żona Dova – Akuva. Mają dorosłe córki.
These boys are now older men, who have started their own families decades ago. They have grown children and now live in Israel. They are Dov and Arie. Dov’s wife – Akuva. They have grown daughters.
Żona Ariego –
Arie’s wife –
Na tym kończę moje wspomnienia
On this I end my recollections.
Z wielkim żalem i smutkiem donoszę, że z w/w przeze mnie osób, tylko mała garstka cieszy się życiem.
It is with great regret and sadness that I report, of the above noted people, only a small handful are still alive.
Prawie cała moja Rodzina zginęła w straszliwych cierpieniach w gettach i obozach z rąk hitlerowskich zbrodniarzy.
Almost my entire family perished in the terrifying sufferings of ghettos and camps at the hands of Hitler’s criminals.
Składam tą drogą symboliczne wiązanki kwiatów na nieznanych mi grobach ze słowami: „Cześć Waszej pamięci”
I place symbolic bouquets of flowers on those toys unknown to me with the words: “I honor your memory”
Helena
Family gathered at Helena's gravesite.
An Afterword, posted by Joan Abramson and Roman Weinfeld
Over the years we have tried to trace the fate of our Polish Halborn relatives. As Helena notes in this memoir:, “Almost my entire family perished in the terrifying sufferings of ghettos and camps at the hands of Hitler’s criminals.”
Helena’s siblings
In our book we were able to report that only Helena and two of her six siblings survived to adulthood. Helena’s older brother, Samuel, and his daughter Alina fled with Helena to Russia and were assigned to Bajsun, a remote village in Uzbekistan, where they survived the war. After considerable effort Samuel and his daughter made their way to Israel, His wife, Mila Cyter Halborn, died before the start of war, in 1938. Helena, who married while in Uzbekistan, followed Samuel to Israel several years later, along with her three children. Henryk, the youngest of Bernard and Perla Szwarcenberg Halborn’s children, survived in Argentina, where Henryk traveled on the last ship to leave Poland before the outbreak of war.
Henryk’s twin brother, Waclaw, his wife Feigla Liberman Halborn and their young son Pawel, were victims of the Holocaust. Helena’s sister Klara, Klara’s husband, Ryszard Keylson, and their two children also perished during the Holocaust, as did sister Roza and her husband, Jacob Kloc. Their son, Witold, survived under harsh conditions in Soviet Kazakstan, and made his way back to Poland after the war. He married Irena Podbielska after the war. Roman Weinfeld is one of the couple’s three children. Another son, Adam, died in 1946. Their daughter, Renata lives in Western Canada with her husband, Zbigniew Rogowski. They have two children, Sophie and Kuba.
Helena’s aunts and uncles
Helena’s memoir first covers what she remembers about her mother’s siblings. So far we have not traced these families. But in researching the Halborn line, we have been able to find some information about her Halborn grandfather’s children — Helena’s paternal aunts and uncles, only a few of whom survived the Holocaust and all of whom are related to us. Here is the little bit of information we know about them:
Chaskiel Halborn, Helena’s paternal grandfather, had 12 children. All were born in ___. Three, including Helena’s father, were born to Chaskiel and his first wife, Bluma Zyssler Halborn. All were born during the 1860s and 1870s. All of Chaskiel’s children were born in Częstochowa, where Chaskiel had moved in the mid 1800s from the little town of Zarki.
The oldest, Alexander, was born in 1866 and perished in 1868. The next was Helena’s father, Berek, born in 1869. Berek perished in Łódz in 1942, a victim of the Holocaust. The last of Bluma and Chaskiel’s children, Jakub, was born in 1875 and died, in Częstochowa in 1910, leaving behind his wife and six children, all born between 1902 and 1909.
Chaskiel Halborn lost his first wife. After Bluma’s death, Chaskiel re-married and nine additional half siblings were added to the family during the 1880s and 1890s.
Helena first talks of Beniek — Benjamin or Beni. Beni was born in 1899. Roman Weinfeld wrote:
…according to my Father and Hela (Helena Halborn) Jecheskiel two sons (Beniek and Nathan their mother was Dyna Itta) somwhere in '30 moved to Bulgaria. During or after the war they moved to Israel.
It is some of these aunts and uncles, children of Chaskiel Halborn and Dyna Itta Najman, that Helena discusses in her memoir. None survived the Holocaust.